Welkom bij KBO Stad-Utrecht

Reisverslag van onze dagtocht naar Veghel

Het was een stralende zomerdag toen we op 22 maart vertrokken naar het Brabantse plaatsje Veghel.
We ondervonden waarin een kleine, vaak onbekende plaats als Veghel groot kan zijn. Want dat hebben we die dag ervaren.
Maar eerst hebben we in Meteren koffie met gebak genuttigd. Het prachtige restaurant had de naam “3 Zussen”. Dat heeft geen verdere uitleg nodig. Enig!

Na een prachtige toeristische route, waar onze chauffeur ons veel wist te vertellen over allerlei bezienswaardigheden, kwamen we aan in Nistelrode waar we van een heerlijke lunch konden genieten. Om twee uur kwamen we aan in Veghel bij de ‘Verspillingsfabriek’. We kregen een uitgebreide presentatie over het ontstaan van deze fabriek.

Lang geleden was er een mijnheer Hutten, die zich ergerde aan de enorme voedselberg die werd weggegooid. 5 miljard voedsel werd per jaar doorgedraaid en weggegooid! Alles waar een kleinigheidje aan mankeerde weggedaan
Groente, zuivel, vlees, fruit en zaden is ‘niet helemaal gaaf ?’ Weggooien dus.

Om deze verspilling tegen te gaan heeft de heer Hutten deze verspillingsfabriek opgericht.

Hij moet een zeer sociaal mens zijn geweest, want er werd meteen samengewerkt met de voedselbanken in Nederland en jongeren met een sociale achterstand konden gaan werken in deze fabriek. Geweldig in die tijd. Het werd een daverend succes en zijn zonen hebben het bedrijf voortgezet.
Al met al een boeiende en leerzame presentatie. Daarna volgde een rondleiding die ik niet heb meegemaakt. Ik bleef bij een vriendin en oud-collega van mij in de kantine omdat zij een iet onwel was. Anita bleef ook bij ons.

Na de rondleiding kregen we koffie met een in de fabriek gemaakte koek. Een soort ontbijtkoek met bananen erin. Verrassend lekker!
Ik vond het een indrukwekkende dag; om nog eens over na te denken. Ik ga ook de merken ‘Krachtpatsers’ en ‘Heel veel soeps’ bij de Jumbo kopen. Geweldig wat drie generaties hebben opgezet en bereikt. We zijn beland in een weggooi maatschappij en in Veghel werd ons een spiegel voorgehouden.

Al met al een leerzame dagtocht.

Corry Okken

 

 

 

 

Reisverslag van 21 februari 2022

Eindelijk gingen we weer. Bijna 2 jaar geen gezellige dagtocht wegens corona.
We hebben er naar uitgekeken. Deze dagtocht stond geheel in het teken van Frederiksoord, een klein dorp in Drente.

Het onderwerp van deze dag was: “Het huis van Weldadigheid”

Onderweg vertelde onze gezellige chauffeur Rienk ons allerlei bezienswaardigheden die we onderweg tegenkwamen.
Om half 11 hebben we genoten van een heerlijk kopje koffie met gebak in Nunspeet.
Daarna koos onze chauffeur voor een tocht door kleine dorpjes, in plaats van de snelweg. Super!
Hij wist veel te vertellen over alle bezienswaardigheden en bijzonderheden, die we onderweg zagen.

Wat kan die man het vertellen.

Zo werd het een boeiende en leerzame reis naar het Drentse plaatsje Frederiksoord.
Om half 1 waren we mooi op tijd voor een lekker twaalf uurtje.
Daarna volgde een boeiende middag over de koloniën van Weldadigheid.

“Het is 1818 en Napoleon heeft ons land in armoede achtergelaten.
Een derde van de bevolking was afhankelijk van de hulp van anderen. Armoede heerste er.
Onder leiding van Generaal Johannes van den Bosch wilde men de armoede bestrijden. “De Maatschappij van Weldadigheid” wordt opgericht.

In Frederiksoord wordt de eerste Proefkolonie opgericht.
Er werden 52 boerderijen gebouwd om de arme arbeiders te ontvangen.
Hier konden ze op werk en onderdak rekenen.
De kinderen moesten verplicht naar school en er kwamen kerken en een ziekenfonds, scholen en meerdere voorzieningen.
Met deze sociale voorzieningen loopt de Maatschappij van Weldadigheid 80 jaar voorruit op de rest van Nederland.

Door dit hele gebeuren, ontwortelden de arme mensen zich van de armoede.
Dit gebied noemen we: “De koloniën van Weldadigheid”.

Het begin van een bijzondere geschiedenis.

De Koloniën van Weldadigheid zijn s`werelds eerste meest grootschalige voorbeeld van binnenlandse landbouw koloniën om armoede te bestrijden.
Het experiment was gericht op het omvormen van armen tot productieve burgers en met woeste grond tot productief landbouw gebied. De verheffing van de inwoners stond centraal. Niet alleen met werk, maar ook met onderwijs en morele vorming.

Nu ruim 200 jaar later leeft het gedachtegoed van Johannes van den Bosch nog steeds.
Dit hele proces was indrukwekkend, het was zien, beleven en verwonderen.”

Ten slotte hebben we onder leiding van een gids een rondrit door het Drentse landschap gemaakt.
Ik vond het een bijzonder fijne en leerzame dagtocht.

Dank aan onze drijvende kracht Anita!

Corry Okken.